De welvaartsjaren: 1950-1970
The American dream
-
Armoede en ongelijkheid onder bepaalde (zwarte) bevolkingsgroepen konden niet verhinderen dat in de jaren vijftig, het tijdperk van president Eisenhower, het gemiddelde Amerikaanse gezinsinkomen steeg met bijna veertig procent. De toename van de welvaart ging samen met de opkomst van de media, die reclame maakten voor een manier van leven die gebaseerd was op comfort en amusement . Het ideaalbeeld was een jonge carrièremaker en zijn gelukkig gezin in een buitenwijk. Daarbij hoorden luxeproducten als vrijetijdskleding (jeans en petticoats), cola, kauwgum, hamburgers, milkshakes, televisie, wasmachines, koelkasten en de drive-in-bioscoop. Hét symbool van de levensstandaard was wel de riante gezinsauto, met reusachtige staartvinnen en afgewerkt met veel glanzend chroom. Over de maatschappelijke achtergrond van de consumptiemaatschappij kun je meer lezen bij het onderwerp Postmodernisme.
- Omdat vier op de vijf gezinnen een auto had, werd het voor velen gemakkelijk om te gaan wonen in de meer gezonde en veilige voorsteden. Tussen 1950 en 1970 vertrokken 37 miljoen Amerikanen naar de buitenwijken. Buurtwinkels en wijkbioscopen in het centrum maakten plaats voor winkelcentra en drive-in-bioscopen aan de rand van de stad. De architect en aannemer Levitt bedacht een snelle oplossing voor de vraag naar woonruimte: het prefab huis. Uit voorgefabriceerde onderdelen werd in twintig minuten een standaardwoning overeind gezet met woonkamer, twee slaapkamers, badkamer en vliering. Levittowns met tienduizenden inwoners verrezen aan de rand van alle grote steden.
- Het beeld dat we tegenwoordig hebben van de jaren vijftig is dat van luxeartikelen, petticoats en uitbundige rock 'n roll-muziek. In werkelijkheid was de Amerikaanse maatschappij zeer conservatief en werd bepaald door regels en verwachtingen. Veel vrouwen hadden in de jaren daarvoor in de oorlogsindustrie gewerkt en daarmee enige welvaart en zelfstandigheid verworven. Na de oorlog moesten honderdduizenden jonge mannen hun positie weer innemen op het werk en in hun gezin. De overheid voerde een nationale politiek om de maatschappij weer in evenwicht te brengen.
In reclamecampagnes werden vrouwen opgeroepen om thuis te blijven bij het gezin en kinderen te krijgen, die "onze traditie in de toekomst zullen dragen". Men verwachtte dat iedereen zich aanpaste aan het burgerlijke ideaal van een gelukkig gezinsleven. Vrouwen werden verondersteld na hun opleiding te trouwen. Hun carrièremogelijkheden werden ongeveer beperkt tot onderwijzeres, secretaresse en verpleegster. Veel aandacht werd besteed aan het ophouden van een 'perfect' imago. Er waren overal lessen in dansen, koken, opvoeden en etiquette. Het duurde niet lang of jongeren en vrouwen begonnen zich uit dit keurslijf los te maken. De kiem was gelegd voor de protestbewegingen van de jaren zestig.
